آهنگ علیرضا قربانی من راه تو را بسته تو راه مرا بسته

آوار پریشانیست رو سوی چه بگریزیم
هنگامه ی حیرانیست خود را به که بسپاریم

من راه تو را بسته تو راه مرا بسته
امید رهایی نیست وقتی همه دیواریم

تشویش هزار آیا وسواس هزار اما
کوریم و نمیبینیم ور نه همه بیماریم

دوران شکوه باغ از خاطر ما رفته است
امروز که صف در صف خشکیده و بی باریم